आताशा हे मज काय होई
जुन्या ॠणानुबंधाचा
आठव मनी दाटी
जुन्या आठवणींचा बोलपट
मन:चक्षू पुढे सरकू पाही
जुनं ते सोनं म्हणत
त्याच विश्वात मन रममाण होई
आत्ते मामे भावडांबरोबर
साजरी केलेली ती दिवाळी
खमंग फराळाचा पाडलेला
तो फडशा
सुंगधी उटण्याने केलेले
ते अभ्यंग स्नान
या साऱ्यांची सय काही करता
मनातून जाताच नाही जशी
काळाच्या ओघात सारेच
पडद्याआड गेले
आताशा खूप साऱ्या
मिठाईच्या boxes येतात
पण आई आजीच्या हातच्या
फराळाची चव मनात
तशीच रूंजी घालत राहि
साऱ्या modernization मधे
कुठेतरी हे सारं
निखळ जगणं
हरवल्याची सल मात्र
कायम हृदयाच्या कप्प्यात
तशीच राही
नवीन पिढीला काय कळणार
साऱ्यांनी एकत्र साजऱ्या केलेल्या
दिवाळीला असलेला
केवड्याचा सुंगध
पुढील दिवाळीपर्यंत
मनात दरवळणारा
अन् मन उल्हसित ठेवणारा
मृणाल वाळिंबे
Your poem made me nostalgic :)
ReplyDelete