बोलावसं वाटलं कधी

बोलावसं वाटलं कधी,
नक्कीच व्हावं व्यक्त...
माणुस मात्र असावा,
अगदी जवळचा फक्त....!!
प्रेम करावं कुणावर,
त्याला सीमाच नसावी....
भावनाच इतकी गोडं,
जी अखंड जपावी...!!
रागही आलाच कधी,
तोही असावा लटका...
फार काळ टिकु नये,
असावा एखादं घटका....!!
शब्दाने शब्द वाढू नये,
कधी ताणू नये जास्त...
बोलून मिटवावं सारं,
हेच सगळ्यात रास्त...!!
कधी लागु देऊ नये,
अबोल्याचं कोंदण...
झालाचं जर कधी,
चुकून एखादं भांडण...!!
मनाने होऊ नये
कधी दूर
जरी असेल काही सल..!!
होऊन जावे  इतके
एकसंध
की होताच येणार
नाही  कधी विलग..!!
असेच जगावे अलवार
अळवावरच्या पाण्यासारखे
अन् करावा सोहळा
येणाऱ्या क्षणांचा
लुटावा आनंद मनमुराद
जगण्याचा...!!

मृणाल वाळिंबे

विजोड जोडपी

# विजोड जोडपी

मधे  मैत्रिणीच्या मुलीसाठी वर संशोधन चालू होते. अर्थातच तिने आम्हा सगळ्या मैत्रिणींना सांगितले की तिच्या (मुलीच्या)काय काय अटी आहेत ते.
तेव्हा ती म्हणाली मुलगी म्हणते मला विजोड नवरा नको.
मला ऐकून नवल वाटले कसं काय एका भेटीत ही मुलगी ठरवणार जोड का विजोड ते. आणि मुळात विजोड कशाला म्हणतात ते कळते का हिला.
पण काय करणार नवीन पिढी! आई वडिलांनीचं डोक्यावर चढवलेली खूप हुशार म्हणून मेरीटने ऍडमिशन मिळवली हो आता लगेचच नोकरी चं starting 45k चं package मिळालं एक सहा महिन्यात US ला जाणार बघा इति आई.
इतकं मिरवलं या बाईने आणि आता डोक्याला हात लावून बसलीय.
मुलीची मतं पराकोटीची पक्की झालीयेत ती काही केल्या बधत नाही. प्रत्येक मुलात खोटं काढते अन् विजोड नकोचं टुमणं लावते.
हे सारे पाहून मन विष्षण होते. काय त्या आई बापांची चूक?
 मुलगी हुशार म्हणून तिचं कौतुक केलं हे चुकलं का छान नोकरी म्हणून तिला प्रोत्साहन दिलं हे चूकलं
खर तरं तिला ती जे विजोड म्हणते त्याचा अर्थचं कळत नाही.
आपली जी जुनी पिढी म्हणजे आजी आजोबा मंडळी त्यांच्या वेळी तर आई वडील सांगतिलं त्याच्या गळ्यात मुलींना माळ घालावी लागे. घरात खंडीभर माणसांचा राबता असे अशात नव ऱ्याच्या अन् आपल्या आवडी निवडी जुळतात का हे बघायला वेळचं नसे.
कुणा बाईला फुलांची कोण आवड  पण नवऱ्याच्या मते चांगल्या बायका डोक्यात अशी सारखी फुले माळत नाहीत. बाई गप्प पण म्हणून काही बिचारी संसार सोडत नव्हती.
थोड्याफार adjustment मधेचं खरी मजा असते प्रत्येक वेळा नवऱ्याने बायको पुढे गुडघे टेकवले पाहिजे असं नाही काही किंवा बाईने नवऱ्यापुढे नाक घासावे असं ही नाही. पण एक नक्की संसारातल्या छोट्याश्या कुरबुरी त ही वेगळचं thrill असतं.
विजोड पणा काय हो जरी आवडी निवडी सवयी नाही जुळल्या तरी एकमेकांच्या आवडी निवडी तरं मोठ्या मनानं जपता येतात ना अन् सवयींच असं असतं की कोणीचं सर्वगुणसंपन्न नसतो त्यामुळे आपल्यातही काही वाईट सवयी असतात ना मग दुसऱ्या च्याचं सवयी highlight करण्यात कसली आहे मजा.
खरं तर ब्रम्हदेवाने बऱ्याचश्या जोड्या या विजोड चं बनवलेल्या असतात कारणं शास्त्रीय दृष्ट्या सुध्दा चुंबकाचे दोन विरुध्द ध्रुव एकमेकांकडे आकर्षित होतात आणि त्याविरुद्ध दोन सारखे ध्रुव एकमेकांपासून बाजूला फेकले जातात.
म्हणूनच विजोड जरी असली जोडपी तरीही त्यांचे संसारही छान होतात.
शेवटी महत्त्वाचे काय मनाच्या तारा एकदा जुळल्या की त्यातून छान प्रेमरुपी सुर बाहेर पडून संसाररुपी गाण्याची धून सर्वदूर पसरत राहते.

मृणाल वाळिंबे

बालपण

भातुकलीची साथ होती
कागदाची नाव होती
पाण्याने साठलेल्या डबक्याचा
किनारा  होता
मैत्रिणींची संगत होती
खेळण्याची मस्ती होती
मन हे वेडे होते
चिऊ काऊच्या गोष्टीत
रमत होते
कल्पनेच्या दुनियेतच
जगत होते
ना उद्याची चिंता
ना कसली ददात
ना कसली हाव
ना कसला ध्यास
होता तो फक्त
छान निर्व्याज  निर्मळ
भोळा असा तो बाळपणीचा काळ
कुठे आलो आता आपण
या बाजारी अन् समजुतदारीच्या
दुनियेत
बालपण गेले पार हरवून

मृणाल वाळिंबे