Wednesday 11 October 2017

स्त्री -एक स्वयंसिध्दा

स्त्रीला मिळालेलं  अलौकिक वरदान
म्हणजे मातृत्व
असह्य प्रसव वेदना सहन करत
   आपुल्याच पोटच्या
गोळ्याला जन्माला घालणारी
त्याच्यासाठी  साऱ्या दुनियेशीसुध्दा
  लढू शकणारी
अशी ही माता
घरच्या जबाबदारीचं सारचं
ओझे पोलणारी
प्रसंगी  नेतृत्व करत
आपल्याचं आयाबहिणींना
त्यांचे हक्क मिळवून देणारी
अशी ही रणरागिणी
साऱ्या अडी अडचणींवर
मात करत
मोठ मोठ्या क्षेत्रात
दैदीप्यमान यश मिळवत
उत्तुंग भरारी घेत
आपुले कर्तुत्व सिध्द करणारी
अशी ही कर्तुत्वान दामिनी
मातृत्व नेतृत्व कर्तुत्व
या तिन्ही आघाड्या सांभाळत
आपला ठसा उमटविणाऱ्या
स्त्री कडे अभिमानानेच पहा
अन्  करा गौरव तिचा
तरच होईल खरी नवीन
पिढीची सुसंस्कृत जडणघडण
आजच्या गर्भातच आहे
उद्याचे सुजाण भविष्य

मृणाल वाळिंबे

Tuesday 10 October 2017

Nostalic दिवाली आठवणी


आताशा हे मज काय होई
जुन्या ॠणानुबंधाचा
आठव मनी दाटी
जुन्या आठवणींचा बोलपट
मन:चक्षू पुढे सरकू पाही
जुनं ते सोनं म्हणत
त्याच विश्वात मन रममाण होई
आत्ते मामे भावडांबरोबर
साजरी केलेली  ती दिवाळी
खमंग फराळाचा पाडलेला
तो फडशा
सुंगधी उटण्याने केलेले
ते अभ्यंग स्नान
या साऱ्यांची सय काही करता
मनातून जाताच नाही जशी
काळाच्या ओघात सारेच
पडद्याआड गेले
आताशा खूप साऱ्या
मिठाईच्या boxes येतात
पण आई आजीच्या हातच्या
फराळाची चव मनात
तशीच रूंजी घालत राहि
साऱ्या modernization मधे
कुठेतरी हे सारं
निखळ जगणं
हरवल्याची सल मात्र
कायम हृदयाच्या कप्प्यात
तशीच राही
नवीन पिढीला काय कळणार
साऱ्यांनी  एकत्र साजऱ्या केलेल्या
दिवाळीला असलेला
केवड्याचा सुंगध
पुढील दिवाळीपर्यंत
मनात दरवळणारा
अन् मन उल्हसित ठेवणारा

मृणाल वाळिंबे

Sunday 8 October 2017

नवरा होणं सोप्प नसतं

नवरा होणं सोप्प नसतं
सगळं ऐकल्याचा आव आणून
काहीच कृती न करणंही
खूप अवघड असतं
एका बाजूला बायको
अन् दुसऱ्या बाजूला आई
अशी तारेवरची कसरत करणं
म्हणजे विस्तवाशी दोन हात
मुलं संसार career अश्या साऱ्या
आघाड्या पेलणारं नवरा
म्हणजे तर नियतिच्या हातातील
  खेळणचं असतं जणू
स्व:तहाच्या आयुष्याशाशी
कुणा एकीला बांधून घेऊन
सारा ego बाजूला ठेऊन
सदैव साथ देण्याचं वचन देणं
खूप कठीण असतं
सारं सारं निभावल्यावरही
बायकोनचं प्रपंच केला
असं म्हणण्यामुळे
परत नवरा हा प्राणी
दुर्लक्षित उपेक्षितचं
म्हणूनच
नवरा होणं सोप्प नसतं
ते एक अग्निदिव्यचं असतं

मृणाल वाळिंबे

Saturday 7 October 2017

लहानपण देगा देवा

आताशा मज वाटे
व्हावे लहानगे
वेचावी फुले
खावी चिंचा बोरे
अगदी चवीचवीने
खेळावी भातुकली
मनसोक्त पणे
इवल्याशा मांडण्या
मांडून
बनवावा काहितरी खाऊ
अन् करावा फस्त
आपुल्याच सवंगड्यांसह
काय मजा आहे बुवा
आपुल्याच धुंदीत जगण्याची
ना कसला त्रास
ना कसले टेन्शन
छान मौज मजेत कसे
आपुल्याच कोशात गुरफटायचे
खरचं प्रत्येकानेच एक
लहान मूल आपुल्या
हृदयाच्या कुपीत दडवावे
अन् कधीतरी त्याला
उत्छृंखलपणे खेळू द्यावे
अन् घ्यावी अनुभूति
परत लहान  झाल्याची


मृणाल वाळिंबे